Tağut Nedir, Anlamı ve Örnekleriyle

Tağut kimdir, tağuta tapmak nasıl olur, kelime anlamı olarak tağut Allah yolundan sapmak, tağut örnekleri

Tağut:

• Tağa, tuğyan haddi aşmak, sınırı çiğnemek demektir. Haddi aşan, sınırı çiğneyen her şey tağuttur.

Tağut kelimesinin şer’i manası

• Allah ve Resulünün belirlediği ölçülerin dışına çıkarak, Allah’ın belirlediği kanunların, yasaların dışında kanun koyarak insanları kendi kanunlarına uymaya zorlayan, insanları kendisine kulluğa zorlayan ve böylece haddini aşan kişidir.

• Allah’a karşı isyan edip, azgınlaşıp, zorla veya gönül rızasıyla insanların kendisine ibadet ve itaat etmelerini isteyen gerek şeytan, gerek insan, gerek put, gerek müessese ve kurumların hepsi tağuttur.

• Kanunları, görüşleri, hükümleri Allah kanunlarının önüne geçirilen her varlık tağuttur.

• Arzu ve istekleri putlaştırılıp insanların ona boyun bükmeleri istenilen her varlık, Firavun, Nemrut gibi tağuttur.

• İnsanları Allah yolundan uzaklaştırmak isteyen, insanları Allah dinini öğrenmekten meneden, yani din eğitimini yasaklayan her program, her sistem tağuttur.

• Allah’ın insan hayatı için belirlediği kulluk yasalarından habersiz olarak, Kitap ve Sünnete müracaat etmeyerek kendi hayatını belirlemeye kalkışan, kendi kendine bir hayat programı belirleyen herkes tağuttur.

Allah karşısında bilgi iddiasında bulunan, Allah bilirse biz de biliriz, bizim de bilgimiz, aklımız, keyfimiz var! Biz de biliriz kılık-kıyafetin nasıl olacağını! Biz de biliriz eğitimin nasıl olacağını! Biz de biliriz nereden kazanıp nerelerde harcayacağımızı! Biz de biliriz nasıl bir hukuk yapacağımızı, biz de biliriz nasıl bir hayat programı belirleyeceğimizi diyerek Allah karşısında bilgi iddiasında bulunan her insan tağuttur.

Sen öyle diyorsan biz de böyle diyoruz! Sen kılık-kıyafetiniz şöyle olsun diyorsan biz de böyle olacak diyoruz! Sen mirasınız şöyle olsun diyorsan biz de böyle olmalı diyoruz diyerek Allah karşısında bilgi iddiasında bulunan herkes tağuttur.

Ya da;

• Allah karşısında güç iddiasında bulunanlar da tağuttur.

• Allah varsa biz de varız! Allah’ın gücü varsa bizim de gücümüz var! Allah’ın cehennemi varsa bizim de kodeslerimiz var! Allah’ın melekleri varsa bizim de silahlılarımız var! Biz de asar keseriz! Biz istedik mi asarız! Biz istedik mi keseriz! Biz istedik mi açarız! Biz istedik mi kestiririz diyerek Allah karşısında güç ve kuvvet iddiasında bulunanlar da tağuttur.

• Allah’a ve Allah’ın emirlerine isyan edip kendi kendine uyup, kendi hevasını, kendi düşüncesini ve aklını putlaştırıp kendi kendisini mabud yapmış kişi de tağuttur.

▬ Kendi heva ve hevesini İlah edineni görmedin mi?…. ^{(Casiye Süresi 23)}

• Kendi hevasını, havasını putlaştırıp arzuları ve keyifleri istikametinde bir hayat yaşayarak Allah’ın kitabına ve Resulünün Sünnetine karşı müstağni davranan, ihtiyaçsız ve eyvallahsız davranan kişi de tağuttur.

• Parasına, malına, makamına, çevresine, kredisine güvenerek kendi kendine yeteceğine zanneden, ben bana yeterim, benim malım, mülküm, makamım, koltuğum, çevrem, kredim var. Benim hiç kimseye ve hiçbir şeye ihtiyacım yoktur! Kitaba da, Sünnete de, dine de, diyanete de ihtiyacım yoktur! Ben kazanmayı bilirim! Ben kazanacak ve harcanacak yerleri bilirim! Ben hangi mesleği seçeceğimi bilirim! Ben ev tefrişini bilirim! Çocuklarımı nasıl eğiteceğimi pekala bilirim! Ben hayatımı nasıl yaşayacağımı bilirim! Başka hiçbir şeye ihtiyacım yoktur! Ne Kitaba ne de Sünnete ihtiyacım yoktur diyerek kendisini putlaştıran insan da tağuttur.

Allah diyor ki, hayır hayır bu gidişat farklı. Bu gidişat bozuktur. İnsan tuğyan ediyor. Nankör insan azgınlık yapıyor. Bu aciz, bu bir damla kandan meydana gelmiş insan aczini unutuyor, basitliğini unutuyor, kendisini kimin var ettiğini, varlığını kime borçlu olduğunu ve elindekileri kendisine kimin verdiğini unutuyor da müstağni davranıyor. Kendi kendine yeteceğini zannediyor.

Ben bana yeterim! Benim bilgim bana yeter! Ben kazanmayı bilirim! Ben ev tefrişini anlarım! Ben oğluma nasıl bir eğitim vereceğimi pekalâ bilirim! Ben nasıl bir hayat yaşayacağımı bilirim! Ben nereden kazanıp nerelerde harcayacağımı, nasıl giyineceğimi, nasıl bir hukuk yapacağımı, neleri yiyip neleri içeceğimi, nasıl bir siyasal yapılanmadan yana olacağımı bilirim!

Benim aklım var, bilgim var, keyfim var, benim ne Allah’ın Kitabına ne de Peygamberin uygulamalarına ihtiyacım yoktur diyen Ebu Cehil ve Kıyamete kadar onun yolunun yolcusu kafirler, acizliklerini, basitliklerini unuturlar da Allah’a karşı, Allah’ın dinine ve Allah’ın elçisine karşı müstağnî davranırlar, müstekbir davranırlar. Hep aynı kategoridedir bunlar.

Kendi kendilerine yeteceklerini zannederler. Kendi bilgilerini, kendi anlayışlarını, kendi yasalarını Allah’ınkinden üstün görürler.

Ben de bilirim! Biz de biliriz kazanmayı harcamayı! Ben de bilirim kılık-kıyafetin nasıl olacağını! Benim de zevkim var! Ben de bilirim karımı, kızımı nasıl giydireceğimi! Ben de bilirim çocuklarımı nerelerde ve nasıl eğiteceğimi! Ben de bilirim ev tefrişini, soframın tanzimini, soframda nelerin bulunması gerektiğini! Ben de bilirim nasıl bir hayat yaşamam gerektiğini! Bütün bu konularda benim ne Allah’ın kitabına, ne de Resulünün Sünnetine zerre kadar ihtiyacım yoktur diyerek kendilerini müstağni gören, kendilerini putlaştıran, Allah’a, Allah’ın Kitabına ve Resulünün Sünnetine müracaat etmeden bir hayat yaşayan insanların tümü tağuttur ve Kıyamete kadar bunların hepsi aynı kategoridedir.

Allah diyor ki, siz bilirsiniz. Nasıl isterseniz öyle yaşayın. İsterseniz Allah’ı hesaba katmadan bir ömür tüketin. Ama şunu unutmayın ki:

Halbuki dönüş Rabbinedir ^{(A’lak Süresi 8)}

Kaynak: Ali küçük / Besairu’l Kur’an