Mümtehine Süresi 1. ayet Meali: Ey iman edenler, benim de düşmanım, sizin de düşmanınız olanları -kendilerine sevgi ile (haber) ulaştırarak ve onlar size gelmiş olan hakkı inkar etmişken- veliler edinmeyin. Onlar Rabbiniz olan Allah’a iman ettiniz diye Resulü de, sizi de (yurdunuzdan) çıkarmışlardı. Eğer siz yolumda cihat etmek ve rızamı aramak için çıkmış iseniz onlara gizlice (nasıl) sevgi beslersiniz? Ben ise gizlediğinizi de, açıkladığınızı da en iyi bilenim. Sizden kim bunu yaparsa şüphesiz yolun ta ortasından sapmış olur.
Hz Peygamber şöyle buyurmuştur: İman etmedikçe cennete giremezsiniz; birbirinizi sevmedikçe de iman etmiş sayılmazsınız! Yaptığınız takdirde birbirinizi seveceğiniz bir şeyi size söyleyeyim mi? Aranızda selamı yayın, hediyeleşin. Çünkü birbirine hediye sunmak, kalplerden kini temizler, kardeşler arasında sevgiye ve yakınlaşmaya vesile olur. Sevdiğinizi kardeşinize bildirin. Demek ki müminlerin birbirlerini sevmeleri ve bu sevgilerine bir biçimde kardeşlerine izhar etmeleri imanlarının gereğidir.
Mümtehine Süresi 2. ayet Meali: Onlar size karşı zafer kazanırlarsa size düşmanlık ederler, size ellerini ve dillerini kötülükle uzatırlar ve kafir olmanızı şiddetle arzu ederler.
Yakınlık ve akrabalık bağları, İslam ile kayıtlıdır. Kafirler ve müşrikler taptıkları şeyleri terk edip Allah’ın vahdaniyetine inanıncaya kadar hem bu dünyada hem de ahirette müminlerle yolları ayrılmış ve akrabalık ilişkileri sona ermiş demektir. Çünkü küfür, babası da olsa, öz oğlu da olsa mümin ile akrabalık bağlarını koparır.
Çünkü müminler cennete gidecek, kendilerine tabi olan aile fertleriyle orada buluşacaklar; diğerleriyse cehenneme gideceklerdir. O nedenle bunların orada yardımlaşmaları söz konusu değildir.
Mümtehine Süresi 3. ayet Meali: Akrabalarınızın da, evladınızın da size hiç faydası olmaz. Kıyamet gününde sizin aranızı ayıracaktır. Allah yaptıklarınızı en iyi görendir.
Mümtehine Süresi 4. ayet Meali: İbrahim’de ve onunla beraber olanlarda sizin için gerçekten uyulacak, güzel bir örnek vardır. Hani onlar kavimlerine Muhakkak bizler sizden ve Allah’tan başka ibadet ettiğiniz şeylerden uzağız. Sizi inkar ettik, yalnız Allah’a iman edinceye kadar bizimle sizin aranızda düşmanlık ve kin ebediyen baş göstermiştir demişlerdi. İbrahim’in babasına söylediği Muhakkak senin için mağfiret isteyeceğim ama Allah’a karşı sana fayda sağlayamam sözü müstesna. (Bu hususta ona uymayıp deyin ki): ‘Rabbimiz yalnız sana tevekkül ettik, yalnız sana yöneldik ve dönüşümüz de yalnız sanadır.
Mümtehine Süresi 5. ayet Meali: Rabbimiz, bizi inkar edenler için fitne konusu kılma ve bize mağfiret et ey Rabbimiz, çünkü Aziz, Hakim olan yalnız sensin sen !
Mümtehine Süresi 6. ayet Meali: Andolsun ki onlardan sizin için ve Allah’ı ve ahireti umanlar için güzel bir örnek vardır. Kim yüz çevirirse şüphesiz ki Allah muhtaç olmayandır, her hamde layıktır.
Mümtehine Süresi 7. ayet Meali: Olur ki Allah onlardan düşmanlık ettiklerinizle sizin aranızda yakın bir dostluk meydana getirir. Allah güç yetirendir, Allah Gafurdur, Rahimdir.
Allah için sevmek, Allah için düşman olmak; sevgilerin de düşmanlıkların da en güzeli ve en anlamlısıdır. Çünkü bu sevgi ve nefrette, daima fedakarlık, ölçü ve itidal vardır; bencillik ve aşırılık asla söz konusu değildir. Denilir ki;
Her dostluğun sonunda bir düşmanlık, her düşmanlığın sonunda da bir dostluk mümkündür; zira karşıdaki de insandır.
Atalarımız der ki Sevdiğini öyle sev ki bir gün düşmanın olabilir; düşmanına da öyle davran ki bir gün dostun olabilir. Bu konuda yüce Mevla’mızın uyarısı da şudur: Umulur ki Allah, bir gün sizinle düşmanlık ettiğiniz kimselerden bazıları arasına bir sevgi koyabilir.
Mümtehine Süresi 8. ayet Meali: Sizinle din hususunda savaşmamış, sizi yurtlarınızdan çıkarmamış olanlarla iyilik yapmanızı ve onlara adaletli davranmanızı Allah size yasaklamaz çünkü Allah adaletli davrananları sever.
Mümtehine Süresi 9. ayet Meali: Allah ancak sizinle dininiz sebebiyle savaşmış, sizi yurtlarınızdan çıkarmış ve çıkarılmanıza yardım etmiş kimseleri veli edinmenizi size yasaklar. Kim onları veli (dost) edinirse işte onlar zalimlerin ta kendileridir.
Mümtehine Süresi 10. ayet Meali: Ey iman edenler ! Mümin kadınlar hicret edenler olarak size geldiklerinde onları imtihan edin. Allah onların imanlarını daha iyi bilendir. Şayet onların mümin kadınlar olduğunu görürseniz, onları kafirlere geri döndürmeyin. Hem bu kadınlar o erkeklere helal değildir, hem de erkekler bu kadınlara helal olmaz. O erkeklere de harcadıklarını verin. Kendilerine mehirlerini verdiğiniz takdirde o kadınları nikahlamanızda size vebal yoktur. Kafir zevceleri de nikahınız altında tutmayın. Siz de harcadığınızı isteyin, onlar da harcadıklarını istesinler. Bunlar Allah’ın hükümleridir. Aranızda en iyi o hükmeder. Allah en iyi bilendir, Hakimdir.
İsmet , kendisine tutunulan bağ, karı kocayı birbirine bağlayan nikah akdi anlamındadır. Ayette söylenmek istenen şudur: Bir mümin kadın , irtidat etmiş olarak kaçıp gitmişse, o kadını boşayın; artık taht-ı nikahınızda tutmayın. M. Hamdi Yazır’a göre ‘Aranızda ne bir ismet /nikah ne de bir zevciyet alakası kalsın!’. Aranızda nikahı bahane edip de onlarla ilişkinizi sürdürmeyin.
Mümtehine Süresi 11. ayet Meali: Eğer zevcelerinizden kafirlere bir şey geçerse de siz de ardarda onlarla savaşırsanız eşleri gitmiş olanlara harcadıklarınızı veriniz. Sizin iman etmiş olduğunuz Allah’tan da korkun.
Mümtehine Süresi 12. ayet Meali: Ey Nebi ! Mümin kadınlar: Allah’a hiçbir şeyi ortak koşmamaları, hırsızlık yapmamaları, zina etmemeleri, çocuklarını öldürmemeleri, elleri ve ayakları arasında bir iftira düzüp getirmemeleri ve hiçbir marufta sana isyan etmemeleri üzere sana bey’at etmeye geldikleri vakit bey’atlarını kabul et ve onlar için Allah’tan mağfiret dile. Şüphesiz ki Allah çok merhamet edendir, Rahimdir.
Mümtehine Süresi 13. ayet Meali: Ey iman edenler ! Allah’ın kendilerine gazap ettiği bir topluluğu veli edinmeyin. Çünkü onlar kafirlerin kabirdekilerden ümit kestikleri gibi ahiretten ümit kesmişlerdir.
Kaynaklar
Meal: İbn Kesir / İbn Kesir Tefsiri (Tefsiru’l Kur’an’il Azim) / C:XI / bkz = 137-171
Tefsir: M. Zeki Duman / Beyanu’l-Hak / C:III / bkz: (253-263)
