Resulüllah (s.a.v) bu ayetin tefsiri hakkında şöyle buyurmuştur:
Bilakis iyiliği emrediniz, kötülüğü yasaklayınız. Ta ki itaat edilen cimriliği, uyulan heva ve hevesi, tercih edilen dünyayı ve herkesin kendi görüşünü beğendiğini gördüğünde, özellikle nefsini kurtarmaya bak, halkın işini terk et. Çünkü arkanızda sabır günleri gelecektir. O günlerde sabretmek, ateşi avucunda tutmak gibidir. O günlerde amel edene onun amelinin aynısını yapan elli kişinin toplam ecri verilir dedi
Bunun üzerine ashabından bazıları Resulüllah’a sordular;
Ya Resulüllah ! Onlardan elli kişinin ecri mi?
Resulüllah (s.a.v) buyurdu ki: Sizden elli kişinin ecri.
Bu büyük ecrin verilmesi ancak ve ancak o amel edenin, insanlar arasında garip olmasından ve onların heva ve görüşlerinin karanlığı arasında sünnete sarılmasından dolayıdır.
Allah’ın kendisine, dininde basiret, Resulünün sünnetinde anlayış, Kitabı hakkında idrak nasip ettiği ve insanlardaki heva ve hevesi, bid’atleri , sapıklıkları, Resulüllah (s.a.v)’ın ve ashabının üzerinde olduğu sırat-ı müstakimden sapmaları gösterdiği bir mü’min, bu hak yola girmek isterse kendini cahillerin ve bid’at ehli kimselerin zannetmelerine, kendine sataşmalarına, insanları kendisinden uzaklaştırmalarına ve kendisinden kaçındırmalarına kendini alıştırsın!
Zaten cahil ve bid’at ehlinin selefleri de Resulüllah’a tabi olmakla birlikte böyle davranırlardı. Resulüllah (s.a.v) onları hakka çağırdığı ve gittikleri yolları tenkit ettiği zaman, dünya sanki başlarına yıkılır, ona olmadık kötülükleri reva görürler, yoluna ipten tuzaklar kurarlar ve ona karşı ulularının süvarileri ve piyadeleri ile yaygara çıkarırlardı
Kaynak: İbn Kayyım el-Cevziyye / Medaricu Salikın / bkz: 914
