Kadr Süresi Mekki’dir. Hz. Peygamber’in elçi olarak gönderilmesinin dördüncü yılında, bir bütün halinde indirilmiş olup 5 ayettir. Adını ilk ayetindeki, Kadir Gecesi anlamına gelen Leyletü’l-Kadr‘den almıştır. Hz. Osman’ın Mushaf’ındaki kronolojik sıralamaya göre 25., Hz. Ebu Bekir’in cem ettirdiği elimizdeki Kur’an’a göre 97. suredir.
İsmiyle de müsemma olup kadr-u kıymeti yüce, değeri yüksek olan Kadir Gecesi, zaman ve mekanı yaratan yüce Allah’ın takdirince, “Bin aydan daha hayırlı” bir gecedir. “Şerefü’l-mekan bi’l-mekindir” diye bir söz vardır. Yani mekanın şerefi, orada meskün olanın şerefinden kaynaklanır; zamanın şerefi de öyle…
O halde bu gecenin kıymetini artıran ve onu “bin aydan daha hayırlı” kılan şey, hiç şüphe yok ki o gece indirilmesine başlanan Kur’an-ı Kerim’dir;
Yüce Allah’ın vahiy yoluyla insanlık alemini yeniden aydınlatmaya başlamasıdır. Çünkü, bu vahiy olmaksızın cehaletin, küfrün ve şirkin baskısı altında yaşanmakta olan insanlık dışı bir hayat tarzının karanlıklarını / Orta Çağ zihniyetini güneşin kesintisiz olarak aydınlatacağı gündüzler, değil bin ay, on bin, hatta yüz binlerce asır sürse de yine de yok edemezlerdi.
Çünkü Hz. İsa’dan sonra yaklaşık altı asır geçmiştir. Arş ile Arz’ın insanlığa hayat bahşeden ilişkisi, geçici de olsa uzun bir süreden beri kesiktir. Yeryüzü, iyiden iyiye Orta Çağ zihniyetine teslim olup çoraklaşmış vaziyettedir.
Eldeki Tevrat ve İnciller sadra şifa olamamaktadır; toplumun dertlerine çözüm yerine dert üretmektedirler. Onlar, artık, Allah’ın hayat bahşeden kelamını değil, büyük oranda İslam’dan sapma sonucu ortaya konulan Yahudilik ve Hristiyanlığın öğretilerini içermektedirler.
Allah’ın vahyettiği ayetlerden, ancak çok az kısmını onlarda bulmak mümkündür. Din “tanrı yerine konulan ahbar (ilim adamları) ve ruhbanın (din adamları)” (Tevbe, 9/31) elinde, topluma baskı ve sömürü aracı olarak kullanılmaktadır. Sadece insanlar değil, her şey ilahi bir ruh’u ve “alemlere rahmet olarak gönderilecek en son peygamberi” büyük bir hasretle, iştiyakla ve özlemle beklemektedir. Hem de bitmek bilmeyen karanlıklarla dolu bir gecenin sabaha, susuzluktan yanıp kavrulmuş bir toprağın suya, can çekişmekte olan bir insanın ölüm meleğine ihtiyacından daha fazla!…
“Kadir Gecesi” işte böyle bir hasrete son veren sabaha şafak olduğu için bütün insanlar için bin aydan daha hayırlı bir gecedir.
Güneşin batmış olması nedeniyle kararması gereken bu gece, ilahi vah yin huzmelerinin karanlıkları dağıtan aydınlığıyla, yakamozlar gibi, meleklerin kanatlarından yansıyan parıltılarla ve ilâhî teveccühün nesvesiyle gündüzden çok daha aydınlık bir gecedir; hem de akl-i selim sahipleri için, değil gündüzleri, geceleri bile bir daha kararmamak ve asırlar ötesini aydınlatmak üzere doğmuş parlak bir gece.
O gece melekler, on bir ayın sultanı olan mübarek Ramazan ayının mü barek bir gecesi olan, tahminen, 17. Pazartesi gecesi Vahyin Emini, diğer adıyla Cibril’in önderliğinde, sefera adı verilen değerli yazıcı meleklerin elleriyle yazılmış, Yüce Mevla’nın rahmetini, sevgisini ve esenlikler bahşeden en son mesajlarını içeren ayetlerinden ilk damlaları eşref-i mahlukata efendilerin efendisi, o muhteşem ahlakın sahibi seçkin insana taşıma uğraşısı içerisindedirler.
Evet Kadir Gecesi, Kur’an-ı Kerim’in vahyedilen ilk beş ayetiyle, bütün ilahi kitapların, hatta kevni ayetlerin anası ve asıl kaynağı olan “ummü’l- kitap “tan diğer adıyla Levh-i Mahfuz’dan alınarak Allah’ın en son elçisi ve “Alemlere rahmet” olan Hz. Muhammed’e indirilmeye başlandığı en mübarek gecedir.
Kaynak: M. Zeki Duman / Beyanu’l-Hak / C: III / bkz: 424
