Hayatın İçinden Paylaşımlar

Abit karakterli, Hakk’a tapan biri vardı. Bir gün, altından bir kerpiç buldu. O andan sonra zenginlik hevesiyle başı sersem oldu. Parlak kalbi kurduğu hayaller yüzünden karardı ve bütün gece şöyle düşündü durdu; “Hayatımın sonuna kadar bu hazinenin bitip tükenmesine imkan yok. Artık bir şey dilenmek için şunun bunun karşısında el...

Allah’ın takdiri, birinin can damarını kesti. Bir başkası da, onun için yakasını yırtıp feryat etti. Bunu gören keskin akıllı, basiret sahibi, mübarek bir zat, yana yakala inleyen adama; “Eğer mümkün olsaydı, ölen kimsenin eli, kefenini yırtar ve sana; Benim için bu kadar üzülme, nihayet ben senden iki gün önce yola...

Ey yolcu! Davul sesiyle uyanamadıktan sonra acaba kervana nasıl yetişeceksin? Davul çalındı, kervan yola düzüldü, gezginler evlerine dondu. Sen ise hala uyuyorsun! Yüklerini, davuldan önce hazırlayıp menziline varan o bahtiyar ve akılliıinsanlara ne mutlu!ü Yolda uyuyakalanlar, sabah olup da başlarını kaldırdıklarında, kervandan hiçbir iz bulamayacaklar. Erken kalkan, yol alır Hızlı...

Delikanlı…! İbadet yolunu bugünden tut ki, yanın ihtiyarlarsın da gençliğin geri gelmez. Henüz gönlün huzurlu, gücün kuvvetin yerinde, meydansa olanca genişken şu gençlik topunu çeliversene. Ben o günlerin kıymetini bilemedim, şimdi bilsem ne fayda! Felek öyle günlerimi kaptı ki, her biri kadir gecesinden daha değerliydi. Ömrü yük altında geçip kocayan...

Gençlik çağımızda, nimetlerin bol olduğu zamanda, bir gece birkaç delikanlı toplanmıştık. Yüzlerimiz gül gibi taze, bülbüller kadar şen-şakraktık. Hiç çekinmeden şakalaşır, gürültümüzle mahalleyi birbirine katardık Yanımızda feleiin cevriyle saçlarının gecesi gündüz gibi aklanmış, güngörmüş bir ihtiyar vardı. Dudaklarımız, fıstık gibi açılıp gülerken; ağzı, fındık gibi kapalıydı. İçimizden biri, ona yaklaşarak;...

Şimdi söylemek imkanı varken dudağını ölüler gibi yumarak Yüce Allah’ı zikirden geri durma sakın. Bizim zamanımız gafletle geçti. Sen, bize çekme. Hiç olmazsa kalan şu birkaç nefesi fırsat bil Gel, ey ömrü yetmişe yeten; düşün hele bir, bu ömür nasıl da boşa geçti. Oysa sen kalmak için hep çare aradın,...

Bir köylünün eşeği ölmüştü. Adam tuttu, hayvanın kafasını bahçedeki asmaya nazarlık niyetine astı. Güngörmüş bir ihtiyar, oradan geçiyordu. Bunu görünce gülerek bahçe sahibine seslendi; “A kuzum! Yoksa bu eşeğin, tarlandan kem gözleri defedecegini mi sanıyorsun! Şaka mı yapıyorsun! Ömrü sıkıntı içinde geçen ve yaralı bereli bir halde ölen, üstelik ölünceye...

Tatlılığıyla gönüller yakan şeker dudaklı bir genç bal satıyordu. İncecik beli, şeker kamışı kadar güzel olan bu gencin, sinekten çok müşterisi vardı. O kadar şirin ve sevimliydi ki, hani zehir bile satacak olsa müşterileri bunu bal diye içerdi. Bir gün suratsız, görgüsüzün biri o gencin satışını gördü, kazancını kıskandı. Ertesi...

“Bu sıra da yerin olmadığını bilmiyor musun be herif! Ya geriye çekil, ya ayakta bekle, ya da çık git. Her adam, meclisin başköşesine oturamaz Saygı, dereceye; rütbe, değere göredir. Öğüdüm, kulağına küpe olsun. Bu utanç yeter sana. Başkalarının nasihatlerine bir daha ihtiyaç duymazsın artık. Hürmet edip de geri de otursaydın,...

Zavallı Mecnun, bunları duyunca ağladı ve yana yakıla cevap verdi; Arkadaş, bırak beni! Derdim bana yetişir. Deşme yaramı. Sanma ki ondan aynı kalışım sabrımın işaretidir. Bu ayrılık kaçınılmazdır. Teklifi duyar duymaz Mecnun; Adamın yakasına sarıldı ve çıkışarak, “Sakin bunu yapmayın. Çünkü onun olduğu yerde benim bulunmam imkansız. Zaten o varsa,...

Kolun kanadın kırılsın yalnız kalasın Deli divane olup kendini sokaklara salasın Kapanmaz yaraları yüreğinde bulasın Bana böyle eziyet ettiğin için Kimi seviyorsan sevdiğine hasret kalasın Sevdiklerin yerine elinde kuru bir dal kalsın Gözünden sakındığın kim varsa belki kör kurşun batsın Bana böyle eziyet ettiğin için Güneşli havada ailece ışıksız kalacaksın...

Ahmed Günbay Yıldız klasiklerinden İstanbul Yüzlü Kadın adlı Kişisel Gelişim & Roman tarzında olan bu kitabı okuyabilirsiniz, alabilirsiniz, tavsiye edebilirsiniz ve çocuklarınıza bir miras olarak bırakabilirsiniz. Söz Ahmed Günbay Yıldız da: Ey Sevgili Uzağım hal bilen gönül ehlinden Sil mesafeleri, Leyla’ya götür. Çok özledim çağırdığın iklimi, Miraç eyle arş-ı alaya...

Aşağıdaki kesit Ahmed Günbay Yıldız adlı yazarın İstanbul Yüzlü Kadın adlı Romanından bir kesit olarak alınmıştır. Şayet bir kitap okumasını seviyorsanız, çocuklarınıza tavsiye edebileceğiniz ve kendinizi sorgulamanıza yardımcı olacak bir kitap arıyorsanız eğer Ahmed Günbay Yıldız klasiklerinden İstanbul Yüzlü Kadın adlı Kişisel Gelişim & Roman tarzında olan bu kitabı okuyabilirsiniz,...

Aşağıdaki kesit Ahmed Günbay Yıldız adlı yazarın İstanbul Yüzlü Kadın adlı Romanından bir kesit olarak alınmıştır. Şayet bir kitap okumak istiyorsanız, kitaplığınızda bulunması gerektiğini düşündüğünüz, çocuklarınıza tavsiye edebileceğiniz ve kendinizi yardımcı olacak bir kitap arıyorsanız eğer Ahmed Günbay Yıldız klasiklerinden İstanbul Yüzlü Kadın adlı bu kitabı okuyabilirsiniz, alabilirsiniz, tavsiye edebilirsiniz...

Birinin parası vardı ama harcamaya cesaret edemiyordu. Gönlüm rahat etsin deyip yemiyor, yarın kıyamette işime yarar deyip vermiyordu. O, gece gündüz altınla gümüşün emrinde; altınla gümüş de, o alçağın elindeydi. Günün birinde oğlu, cimri babasını gizlice takip etti ve parayı nereye gömdüğünü öğrendi. Hemen altınları topraktan çıkardı, yok yere savurdu...

Birinin eşeği balçığa saplanmış, sıkıntıdan adamın kalbi kan ağlamaya başlamıştı. Çölün ortasında soğuk bir hava, sel gibi bir yağmur, karanlığın eteği ufuklara inmiş durumda. Eşek sahibi, ızdırap çekerek bütün gece sabahlara kadar kötü kötü söylendi, lanet etti, sõvüp saydı. Ne dost kurtulabildi dilinden, ne düşman, hatta ne de o ülkenin...

Bir derviş, elsiz ayaksız bir tilki görünce; bu elsiz ve ayaksız, nerden yiyip nasıl içiyor diye Allah’ın lütfuna hayran kaldı. Şaşkın derviş bu haldeyken, pençesinde avladığı çakalla bir aslan çıkageldi. Aslan, zavallı çakalı hemen oracıkta yiyiverdi. Arta kalanlar da tilki silip süpürdü. Herkesin rızkını veren Allah, ertesi gün başka bir...

Yokluk içinde yaşayan, açlıktan neredeyse ölüm derecesine gelmiş, talih siz, zavallı bir boksör vardı. Yumruklarıyla para kazanamadığından karnını doyurmak için sırtıyla çamur taşımaya başlamıştı. Bu durum, çok zoruna gidiyordu. Kimi zaman coşar, düşkünleri öldüren felekle savaşır, kimi zamansa ümitsizliğe düşer, hayata küserdi. Halkın tatlı tatlı geçindiğini gördükçe, boğazına acı sular...