Erkek olsun kadın olsun, bülüğ (ergenlik) çağına eren her insan, cinsel duygulara sahip olur. Ruh ve beden sağlığına göre bu duygular artar veya eksilir. Kişi aldığı terbiye ve yaşadığı ortama göre bu duygularını açığa vurur ve tatmin etmek yoluna gider.
Ciddi bir Müslüman veya yaradılıştan sahip olunan ahlak cevherini koruyabilmiş her insan için cinsel ihtiyaçlarını giderip tatmine ermenin tek yolu evliliktir. Bunun içindir ki evlilik kurumu ilk insan toplumlarından zamanımıza kadar varlığını korumuştur.
Gerçek değeri ve kutsallığını peygamberler izinde yaşamış topluluklarda bulduysa da, evlilik kurumunun cinsel anarşi ortamlarında bile varlığını koruyabilmesinin iki ana sebebi vardır:
İnsanların yaratıcısı olan yüce Allah, erkeği kadına, kadını da erkeğe eğilimli ve ihtiyaçlı yaratmıştır. Erkeklere kadınları ve oğulları sevdirmiştir. Erkeğe dölleme, kadına da doğurma gücünü vermiştir. Erkekle kadın arasında çocuk sonucuna götürecek pek kuvvetli bir cazibe yaratmıştır. Eşlere çocuk sevgisi yanı sıra büyütmek için gerekli olan fedakarane çalışma, sabır ve merhamet duyguların lütfetmiştir.
Yukarıda özetlediğimiz bu özellikler ve benzerleri, her bir insanın varlığına sindirildiği için; kadın-erkek, genç-ihtiyar, alim-cahil her insan evliliğe eğilimli, istekli ve atılımlı olmuştur.
Allah’ın insanlığa gönderdiği son ilahi düzen olan İslam’ın yönetiminden yoksun insanlığın evliliği koruyabilmesinin sırrı, işte bu yaratılıştan fışkıran evlilik ihtiyacıdır.
Yüce Allah, insanları evliliğe eğilimli ve ihtiyaçlı yarattığı gibi, insanlar içinden seçip gönderdiği peygamberlerle de evliliği emir buyurmuştur.
İnsanlığın büyük önderleri olan peygamberler, insanlara sürekli olarak evliliği aşılamışlar, bizzat da örnek olmuşlardır.
İnsanlar, yaratılıştan sahip oldukları evlilik arzularının Allah’ın özel emirleriyle de takdis olunduğunu görünce, evliliğe yönelmişlerdir. Böylece evlilik, insanlık kültürünün ana kurumu olmuştur.
İnsanın fitri yapısı aynı özelliğini koruduğu, İslam Dini yanı sıra tahrife uğramış semavi dinler de etkinliğini sürdürdüğü için, evlilik kurumu, varlığını sürdürmektedir ve sürdürecektir.
Cinsel hayat fitri bir ihtiyaç olduğu, engelleyici bedeni ve mali zaruret olmaksızın ertelenmesinden ancak cinsel haramlar doğabileceği içindir ki yüce Allah, Hz. Muhammed (s.a.v) aracılığı ile gönderdiği İslam Dininde müminleri evliliğe yöneltmiştir.
Evlilik, İslam Dininin iki ana kaynağı olan Kur’an ve Sünnette öylesine yer almıştır ki, İlahi düsturların büyük çoğunluğunun evlilik etrafında kümeleştiğini söylemek mümkündür.
Kur’an-ı Kerim’de başta Bakara, Nisa, Nur ve Talak süreleri olmak üzere, hemen hemen bütün sürelerde evlilik doğrudan ve dolaylı olarak yer almaktadır. Çünkü boşanma, miras, nesep-süt-evlilik akrabalığı, vasiyet, örtünme, ana-baba ve akrabaya ihsan, cinsel haramlara ilişkin bazı cezalar vs. evlilikle ilgilidir.
Kur’an-ı Kerim’de yasaların insanların evli olduğu esasına dayanılarak konulduğunu söylememiz bile mümkündür. Çünkü evlilik, Kur’an-ı Kerim’in hemen hemen her süresine sinmiştir. Kur’an-ı Kerim’de esir Müslüman kadınlarla evlilik emri yanı sıra (Nisa 25) “Evleniniz” emrinin açık olarak Nisa Süresinin üçüncü ayetinde yalnız bir defa, o da birden fazla kadın alabilme ruhsatı ile ilgili olarak verilmesi, yukarıda işaret ettiğimiz gerçeğin delilidir.
Sonuç olarak şöyle diyebiliriz:
Kur’an-ı Kerim’de “Evleniniz.” ve “Evlendiriniz.” emri özel olarak birer defa geçer, ama bütün Kur’an evliliğe yönelticidir.
Kur’an-ı Kerim’in açıklaması olan Allah’ın Resulünün sünnetinde ise evlilik açık olarak öğütlenmekte, hatta tekrar tekrar emrolunmaktadır.
Kaynak: Ali Rıza Demircan / İslam’a Göre Cinsel Hayat / bkz: 109-111
