Yüce kitabımız Kur’an-ı Kerim’de şirkin zulüm olduğundan bahsedilir. Hz Lokman’ın oğluna verdiği öğütlerin başında bu gelmektedir. “Yavrum! Allah’a ortak koşma! Çünkü ortak koşmak elbette büyük bir zulümdür.” (Lokman,31/13)
Zulüm haksızlık yapmak, başkasının hakkını ihlal etmektir. Allah’a şirk koşmak en büyük zulümdür. Yaratan Rabbimizin yaratılış amaçlarından uzak olmak, bizi mutsuz eder. Bu durum kişinin ebedi hayatını zarara uğratması, adeta heba etmesidir.
İslam öncesi cahiliye toplumu Allah’a inanmakla birlikte O’nun yanında başka ortaklara da inandıkları için büyük günah işlemiş ve hata etmişlerdi. Anacak şirki sadece puta tapıcılık olarak anlamak da yanlış olur. Zira Yüce kitabımız Kur’an, nefsin heves ve arzularının da ilah edinilme tehlikesinden de bahseder.
“Kendi nefsinin arzusunu kendisine ilah edineni gördün mü?” (Furkan 43) Bu durum bize Rabbimizle aramıza giren her şeyin şirk olabileceği tehlikesini gösterir.
