Tıp dünyasında kabul gören görüş bunun bebeklik döneminde yaşanabilen normal bir süreç olduğu yönündedir oysa. Fakat anne babalar çevrenin de etkisiyle, bebeğin bu davranışından gelecekte de vazgeçmeyeceği ve bunun altında mutlak bir psikolojik problem olduğu kaygısını taşırlar.
Bebekler emme içgüdüsüyle doğarlar. Böylece doğdukları andan itibaren annelerinin göğsünden beslenmeyi gerçekleştirebilirler. Bu onları hem doyuran hem de sakinleştiren bir durumdur ve bundandır ki anne göğsünü almadıkları zamanlarda kendilerini güvende hissetmek için parmaklarını emme yolunu seçerler.
Kimi zaman da parmaklarını emmek yerine emzik alır ya da battaniye, tülbent vb nesneleri ağızlarına götürürler. Bu tamamen onların keşfetme merakını, emme, korunma, sakinleşme ihtiyacını karşılayan bir davranıştır.
Konuyla ilgili merak edilen soruları Emsey Hospital Çocuk ve Ergen Psikiyatri Uzmanı Dr. Betül Mazlum Semerkand Aile okurları için yanıtladı.
Bebeklerin doğuştan emme refleksini kazanmış olduklarını belirten Dr. Betül Mazlum, bunun hayatta kalmaya yardımcı bir çok refleks gibi yaşamın devamı için esas olan beslenmeyi sağladığını ifade ediyor.
Bu refleks, işlevini yerine getirdikten sonra 6. aydan itibaren yavaş yavaş azalıyor. Ancak ilk bir yıl içinde bebeğin doğal olarak parmağını emebileceğini dile getiren Dr. Mazlum bunun endişelenecek bir yanı olmadığını sozlerine ekliyor.
Anne göğsü bebeği yalnız doyurmaz, ona sakinlik ve huzur verir ve bebek acıktığında, huzursuz olduğunda, uykusu geldiğinde yaşadığı rahatsızlığı yatıştırmak amacıyla parmağını emebilir diyen Dr. Betül Mazlum, durumun bu aşamada endişe gerektirmediğini vurguluyor.
Endişeye mahal olmasa da parmak emmenin verdiği mesajı öğrenmiş olan anne babalar bebeklerini doyurmak, kucaklarına almak, okşamak suretiyle bu duruma müdahale edebilirler. Fakat uzmanlar bebeğin parmağını ağzından çıkarıp yerine emzik vermek gibi bir müdahale biçimini önermiyor.
Çocuklar parmak emme alışkanlığını kendi kendilerine bırakabilirler. Ancak bunu başarmaları için doğal akışı bozmamak, çocuğa sert müdahalelerde bulunmamak ve baskı yapmamak gerekiyor.
Parmak emme çocuğun yaşadıklarına göre kimi zaman artış kimi zaman da azalma gösterebiliyor. Hastalık, huzursuzluk vb durumlarda artma gözlenebileceği gibi bazen de hiç görülmeyebilir. Neticede sert müdahaleler olmazsa kendiliğinden bırakılabilecek bir davranıştır.
Uzm. Dr. Betül mazlum, bebeğin parmak emmesi ile ilgili bu durumun 4-5 yaşlarında kendiliğinden ortadan kaybolacağını ancak parmak emen çocukta bu davranışın yanı sıra başka sıkıntıların da gözlemlenmesi durumunda bu surenin değişebileceğini belirtiyor.
Bazı çocuklar bu alışkanlıklarını okula gittikleri zaman arkadaşlarının arasında alay konusu olmamak için kolayca bırakabiliyor fakat bu her çocuk için geçerli olmuyor.
Onlara sakin ve açıklayıcı bir ifade ile bu davranışın zararlarını anlatmaları yönünde. Bunun yanında o esnada çocuğun dikkatini başka yönlere çekmek ve parmak emme eylemine zemin hazırlayan durumları gözlemleyip ortadan kaldırmak da etkili yöntemlerdendir.
Son olarak Dr. Betül Mazlum;
4-5 yaşını geçtiği halde parmak emme alışkanlığından vazgeçmeyen çocuğun bir uzman hekime götürülmesi gerektiğinin altını çiziyor.
Kaynak: Esra Mert / Semerkand Aylık Aile Dergisi / Ekim 2012 / bkz: 48-49
