!-- Petal Search Webmasteer -->
Bakara Süresi 145. Ayet Meali: Yemin olsun ki (habibim) sen Ehl-i kitaba her türlü ayet (mucizeyi) getirsen, yine de onlar senin kıblene dönmezler. Sen de onların kıblesine dönecek değilsin. Onlar da birbirlerinin kıblesine dönmezler. Sana gelen ilimden sonra eğer onların arzularına uyacak olursan, işte o zaman sen hakkı çiğneyenlerden olursun
Bakara Süresi 145. Ayet Tefsiri: Allah Teala Yahudilerin küfür ve inatlarını, Resulüllah (s.a.v) hakkında bildiklerine aykırı hareket edişlerini haber vermekte ve Resulüllah’ın (s.a.v) getiridiği şeylerin doğru olduğuna dair her türlü delili getirse bile, onların kendi hevalarını bırakıp Peygamber’e tabi olmayacaklarını bildirmektedir.
Nitekim Allah (c.c) başka ayetlerde şöyle buyurmaktadır:
Gerçekten haklarında Rabbinin sözü (hükmü) sabit olanlar, inanmazlar. Kendilerine (istedikleri) bütün mucizeler gelmiş olsa bile, elem verici azabı görünceye kadar inanmayacaklardır (Yunus 96-97)
Bu yüzden Allah (c.c) burada: ‘Yemin olsun ki (habibim) sen Ehl-i kitaba her türlü ayet (mucizeyi) getirsen, yine de onlar senin kıblene dönmezler’ buyurmuştur.
Sen de onların kıblesine dönecek değilsin. Onlar da birbirlerinin kıblesine dönmezler buyruğuyla Allah (c.c) Hz Peygamber (s.a.v)’in Allah’ın kendisine verdiği emirlere ne kadar bağlı olduğunu, onların kendi görüş ve heveslerine sımsıkı tutundukları gibi Resulüllah (s.a.v)’in de Allah’ın emirlerine uyma, itaat etme ve rızasına göre hareket etmede tam tutucu olduğunu ve hiçbir hallerinde onlara uymayacağını haber vermektedir. Hz Peygamber Beyt-i Makdis, orası Yahudilerin kıblesi olduğu için yalnızca Allah’ın emrinden dolayı yönelmişti.
Allah (c.c) şimdi de hakkı bileni heva ve arzusuna uymaması için uyarıyor. Çünkü bilmek, (uymadığında), sahibi aleyhinde daha kuvvetlidir. Bu sebeple Allah, ümmetini kastederek Hz Peygamber (s.a.v)’e şöyle sesleniyor: “Sana gelen ilimden sonra eğer onların arzularına uyacak olursan, işte o zaman sen hakkı çiğneyenlerden olursun”
Kaynak: İbn Kesir / İbn Kesir Tefsiri (Tefsiru’l Kur’an’il Azim) / C: 1 / bkz: 589-590