1- Ahireti inkarın, insan üzerindeki olumsuz tesiri son derece büyüktür. Ölümü bir yok olma kabul eden bir insanın, zihninde kat’iyen bir güven ve sükunet oluşmaz. Şöyle ki, ebedi bir hayat düşüncesine sahip olmayan bir kimsenin, her gün hayat takviminden bir yaprağın kaybolması karşısında içinde beliren unutulma ve mahvolma düşüncesi, onun kalbine bir ok gibi saplanır ve onu tarifi mümkün olmayan bir ızdıraba sokar
2- Ahiret inancı olmayan birisi için, – her ne yol ve usulle olursa olsun- dünyada en güzel ve tek doğru şey menfaat teminidir. Çünkü onun önünde artık, özlemini duyacağı başka bir şey yoktur. Bu anlayışının sonucu olarak da o hep başkalarının hakkını yiyecek, hukukunu çiğneyecek ve fesat çıkaracaktır. Kısaca, hilelerin her türlüsüne ve en kötüsüne başvurmaktan çekinmeyecektir.
3- Ahireti inkar edenlerin kendilerini gösteriş ve riyakarlıktan uzak tutmaları da mümkün değildir. Çünkü onlar, dünyevi menfaatlere ulaşmak için her bir zillete katlanmaya çoktan razıdırlar
4- Yine ahirete inanmayanların gözünde suç ve günah kavramlarının da bir değeri yoktur. Bunların değeri ancak, çıkarlarına bir zarar söz konusu olduğu zaman vardır, iyilikler ve hayırlar aptallığın kendisidir, eğer kötülük kendileri için bir tehlike doğurmuyorsa, onlar için bir mahzuru yoktur
Bütün bu sebeplerden ötürüdür ki, Kur’an, terbiye etmeye çalıştığı insanda ilk önce ahiret endişesi oluşturmaya çalışır. Zira, gelişen olaylara dikkatle baktığımızda, adeta tüm azgınlık, isyan ve başkaldırmaları temelinde ahireti hesaba katmadan yaşama fikrini yattığını görürüz. Nitekim Kur’an bu hususa şöyle dikkat çeker;
Hayır, doğrusu onlar ahiretten korkmuyorlar (Müddessir 53)
Kaynak: Akademi Araştırma Heyeti / Bir Müslümanın Yol Haritası / bkz: 209
